ประเด็นงานของเรา

การจัดการทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม

รากฐานของการดำรงชีวิตแบบดั้งเดิมและความมั่นคงทางอาหาร

ในประเทศไทยเช่นเดียวกับประเทศกำลังพัฒนาอื่น ๆ ประชากรส่วนใหญ่ยังคงพึ่งพาทรัพยากรธรรมชาติเป็นรากฐานของการดำรงชีวิตความมั่นคงทางอาหารและรายได้ของครัวเรือน นโยบายของรัฐบาลที่มุ่งเน้นไปที่การอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติมักขัดแย้งกับวิถีชีวิตดั้งเดิมของชุมชนท้องถิ่นและแนวทางการจัดการทรัพยากรตามจารีตประเพณีในขณะที่การพัฒนาเศรษฐกิจมหภาคอย่างรวดเร็วซึ่งขับเคลื่อนโดยทั้งภาครัฐและภาคเอกชนอาจส่งผลเสียต่อฐานทรัพยากรธรรมชาติทั้งทางตรงและทางอ้อม.

การส่งเสริมการมีส่วนร่วมของชุมชนที่พึ่งพาทรัพยากร

เราทำงานร่วมกับชุมชนที่พึ่งพาทรัพยากรเพื่อส่งเสริมและสนับสนุนการมีส่วนร่วมอย่างแข็งขันในการจัดการทรัพยากรธรรมชาติทำให้พวกเขาสามารถจัดการกับผลกระทบเชิงลบเหล่านี้ได้ เรายังส่งเสริมบทบาทของชุมชนท้องถิ่นในการปกป้องอนุรักษ์และฟื้นฟูทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม

การลดความเสี่ยงจากภัยพิบัติ

การดำรงชีวิตแบบดั้งเดิมที่มีความเสี่ยงสูงจากภัยธรรมชาติ

ชุมชนที่พึ่งพาทรัพยากรมีความเสี่ยง โดยเฉพาะอย่างยิ่งต่อผลกระทบด้านลบจากภัยธรรมชาติ มีหลายเหตุผลดังนี้. ประการแรกโดยธรรมชาติแล้วชุมชนที่พึ่งพาทรัพยากรมักตั้งถิ่นฐานในพื้นที่ที่มีความเสี่ยงสูงต่อภัยธรรมชาติ เช่น ชาวประมงรายย่อยที่อาศัยอยู่ตามชายฝั่ง ชาวนาที่อาศัยอยู่ในที่ราบลุ่มน้ำท่วม ประการที่สองภัยธรรมชาติสามารถคุกคามวิถีชีวิตดั้งเดิมของชุมชนที่พึ่งพาทรัพยากรได้อย่างรุนแรง เช่น ชาวประมงรายย่อยสูญเสียเรือหาปลาและอุปกรณ์ในช่วงที่เกิดพายุฝนตก ชาวนาสูญเสียการเก็บเกี่ยวทั้งหมดจากภัยแล้งหรือน้ำท่วม ในที่สุดชุมชนที่พึ่งพาทรัพยากรมักอยู่ในกลุ่มที่ยากจนที่สุดในสังคมโดยครัวเรือนจำนวนมากต้องรับภาระหนี้สินจำนวนมาก ซึ่งจะลดความสามารถในการฟื้นตัวจากผลกระทบของภัยธรรมชาติและหมายความว่าพวกเขาไม่สามารถลงทุนในการดำรงชีวิตแบบอื่นได้

การปรับปรุงความยืดหยุ่นและความยั่งยืนด้วยวิถีธรรมชาติ

ที่ผ่านมา เราได้ริเริ่มดำเนินการที่ครอบคลุมมาตรการลดความเสี่ยงจากภัยพิบัติอย่างเต็มรูปแบบตั้งแต่การป้องกัน การบรรเทาผลกระทบผ่านการเตือนภัย การอพยพ ไปจนถึงการตอบสนองและการฟื้นฟู อย่างไรก็ตาม ปัจจุบัน เรามุ่งเน้นไปที่การสร้างขีดความสามารถของชุมชนที่พึ่งพาทรัพยากรธรรมชาติเป็นหลัก เพื่อทำความเข้าใจ วิเคราะห์ความเสี่ยงและช่องโหว่ โดยทำงานร่วมกับกลุ่มเป้าหมายเพื่อใช้แนวทางแก้ไขปัญหาจากธรรมชาติเพื่อปรับปรุงให้เกิดความยืดหยุ่นและความยั่งยืนในระยะยาว

การปรับตัวต่อการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ

ภูมิภาคที่มีความเสี่ยงโดยเฉพาะอย่างยิ่งต่อผลกระทบจากการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ

ผู้เชี่ยวชาญคาดการณ์ว่าเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เป็นหนึ่งในภูมิภาคที่น่าจะได้รับผลกระทบจากการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศมากที่สุด ในขณะที่เป็นเรื่องยากที่จะสรุปโดยทั่วไปว่าจะประสบกับฤดูมรสุมที่ยาวนานขึ้นและมีฝนตกสม่ำเสมอทุกปี แต่จะมีเหตุการณ์ฝนตกหนักเพิ่มขึ้นพร้อมกับอุณหภูมิสูงสุดต่ำสุดและเฉลี่ยที่เพิ่มขึ้นทีละน้อย เห็นได้ชัดว่าชุมชนที่พึ่งพาทรัพยากร เช่น เกษตรกรรายย่อย ชาวประมงพื้นบ้านรายย่อยจะได้รับผลกระทบจากการเปลี่ยนแปลงทั้งหมดนี้ อุณหภูมิที่เพิ่มขึ้นอาจเร่งการเจริญเติบโตของพืช ในขณะที่ผลผลิตโดยรวมและความหนาแน่นของสารอาหารลดลงอย่างขัดแย้งกัน การเพิ่มขึ้นของฝนที่มีความเข้มสูงโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเกิดขึ้นในช่วงปลายฤดูมรสุมสามารถก่อหายนะให้กับชาวนาได้ ในอุณหภูมิในมหาสมุทรที่เพิ่มขึ้นและความเค็มที่ลดลงในเขตใกล้ชายฝั่งอาจส่งผลกระทบต่อการกระจายและความหนาแน่นของพันธุ์สัตว์น้ำที่จับได้ ที่สำคัญและอาจทำให้เกิดปัญหารุนแรงขึ้นในภาคการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ

การสร้างความตระหนักสร้างขีดความสามารถและการประเมินช่องโหว่

เราทำงานเพื่อสร้างความตระหนักและเสริมสร้างขีดความสามารถให้กับชุมชนท้องถิ่นเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศและผลกระทบที่อาจเกิดขึ้น เรายังดำเนินการประเมินความเปราะบางและขีดความสามารถแบบมีส่วนร่วม (VCAs) และทำงานร่วมกับผู้มีส่วนเกี่ยวข้องและผู้มีส่วนได้ส่วนเสียในการดำเนินโครงการที่เกี่ยวกับการปรับตัวต่อการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศที่เป็นนวัตกรรม

สิทธิมนุษยชน / สิทธิชุมชน

เกษตรกรรายย่อยและชาวประมงพื้นบ้านรายย่อยมีจำนวนมากขึ้นเรื่อย ๆ

ชุมชนที่พึ่งพาทรัพยากรโดยทั่วไปคือเกษตรกรรายย่อยและชาวประมงพื้นบ้านรายย่อยมีมานานหลายชั่วอายุคน วิถีชีวิตและการดำรงชีวิตแบบดั้งเดิมของพวกเขามุ่งเน้นไปที่แนวทางการใช้ประโยชน์อย่างยั่งยืนและการจัดการทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมแบบร่วมมือกัน อย่างไรก็ตามเนื่องจากบทบาทของการจัดการทรัพยากรธรรมชาติถูกครอบงำโดยหน่วยงานของรัฐมากขึ้นและโดยเฉพาะอย่างยิ่งในบริบทของความพยายามในการปกป้องและอนุรักษ์ จนทำให้สิ่งมีชีวิต ที่อยู่อาศัย และระบบนิเวศชุมชนที่พึ่งพาทรัพยากรจึงกลายเป็นคนชายขอบมากขึ้น สิทธิตามประเพณีของพวกเขาในการมีส่วนร่วมในการใช้และการจัดการทรัพยากรธรรมชาติอย่างยั่งยืนไม่สามารถรับรองได้อีกต่อไป

การรักษาสิทธิของชุมชนในการเข้าถึงใช้และจัดการทรัพยากรธรรมชาติ

เราทำงานเพื่อให้แน่ใจว่าชุมชนท้องถิ่นตระหนักถึงสิทธิขั้นพื้นฐานของพวกเขาไม่ว่าสิทธิเหล่านั้นจะเกิดขึ้นจากรัฐธรรมนูญ นโยบาย กฎหมาย หรือข้อตกลงระหว่างประเทศ ประเด็นสำคัญ ได้แก่ สิทธิของชุมชนในการเข้าถึงอย่างเพียงพอและการครอบครองที่ดิน มหาสมุทร และทรัพยากรธรรมชาติอย่างเหมาะสม และสามารถมีส่วนร่วมร่วมกับผู้มีส่วนเกี่ยวข้องและผู้มีส่วนได้ส่วนเสียอื่น ๆ ในการใช้และจัดการทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมอย่างยั่งยืน.

การเพิ่มขีดความสามารถของผู้หญิง

มองข้ามความด้อยโอกาสในด้านการเกษตรและการประมง

ชุมชนที่พึ่งพาทรัพยากรมีส่วนร่วมในการเกษตรหรือการประมงเป็นหลัก หลายคนอาจคิดว่าวิถีการดำรงชีวิตเหล่านี้ถูกครอบงำโดยผู้ชาย แต่ความจริงก็คือ ผู้หญิงมีบทบาทสำคัญในภาคเกษตรกรรมและการประมงทั้งทางตรงและทางอ้อมโดยเป็นส่วนหนึ่งของห่วงโซ่อุปทานการผลิตที่เกี่ยวข้อง อย่างไรก็ตามความเข้าใจผิดว่าการทำฟาร์มและการทำประมงเป็นวิถีชีวิตที่ถูกครอบงำโดยผู้ชาย แสดงให้เห็นถึงความต้องการและความกังวลของผู้หญิงในภาคส่วนเหล่านี้มักถูกมองข้าม นอกจากนี้ ในขณะที่ผลของความก้าวหน้าเกี่ยวกับการส่งเสริมความเท่าเทียมและความเสมอภาคทางเพศอย่างมีนัยสำคัญ มักจะได้รับการตอบสนองที่รุนแรงมากขึ้นในเขตเมืองซึ่งโดยทั่วไปสังคมมีความก้าวหน้ามาก ในขณะที่สังคมชนบทและพื้นที่ชายฝั่งห่างไกลมีแนวโน้มที่จะเป็นอนุรักษนิยมมากขึ้นและบรรทัดฐานทางสังคมทนต่อการเปลี่ยนแปลงได้ดีกว่า

การส่งเสริมการมีส่วนร่วมอย่างเท่าเทียมและการเสริมสร้างศักยภาพของสตรีในท้องถิ่น

เราใช้แนวทางที่ละเอียดอ่อนในมิติหญิงชายเมื่อดำเนินโครงการส่งเสริมการมีส่วนร่วมอย่างเท่าเทียมระหว่างเพศ และดำเนินการตามความคิดริเริ่มที่ปรับให้เหมาะสมกับความต้องการและความกังวลของกลุ่มสตรี เราทำงานเพื่อเสริมสร้างศักยภาพของสตรีในท้องถิ่นโดยการสร้างความตระหนักรู้เกี่ยวกับบทบาททางเพศและความไม่เท่าเทียมกันทางเพศและสนับสนุนให้พวกเขาเข้าไปมีส่วนร่วมในชีวิต ชุมชน กิจกรรมทางเศรษฐกิจ สังคม และการจัดการทรัพยากรธรรมชาติมากขึ้น

การพัฒนาแบบองค์รวม

การประเมินค่าและการมีส่วนร่วมที่ไม่คุ้มค่าต่อเศรษฐกิจของประเทศ

โดยธรรมชาติแล้วประเทศกำลังพัฒนาเช่นประเทศไทยกำลังดำเนินการเพื่อเพิ่มผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศและเสริมสร้างเศรษฐกิจของตน แม้ว่านี่เป็นกระบวนการที่จำเป็นในการพัฒนาประเทศใด ๆ ก็ตามและในระยะยาวมีแนวโน้มที่จะปรับปรุงคุณภาพชีวิตของประชาชนทุกคน การให้ความสำคัญกับการพัฒนาเศรษฐกิจมหภาคในระยะสั้นสามารถเอื้อประโยชน์ต่อภาคอุตสาหกรรมและการค้าโดยมองข้ามผลกระทบที่อาจเกิดขึ้นกับชุมชนชนบทและชายฝั่งที่พึ่งพาทรัพยากร นอกจากนี้เนื่องจากการมีส่วนร่วมของเกษตรกรรายย่อยและชาวประมงพื้นบ้านรายย่อยต่อเศรษฐกิจของประเทศมักถูกประเมินค่าที่ต่ำและถูกมองว่าไม่คุ้มค่าก็ตาม แต่ชุมชนก็สามารถต่อสู้เพื่อให้เสียงของพวกเขาส่งไปถึงผู้กำหนดนโยบายและนักการเมืองได้

การอำนวยความสะดวก  การระดม เครือข่ายและการสนับสนุน

เราทำงานเพื่อสร้างหนทางสู่การแก้ไขปัญหาเหล่านี้โดยการส่งเสริมและอำนวยความสะดวกให้กับชุมชนที่พึ่งพาทรัพยากรธรรมชาติในการระดมสร้างเครือข่ายและสนับสนุนในการแสวงหานโยบายการพัฒนาที่ครอบคลุมมากขึ้น ในขณะเดียวกัน เราจะทำงานร่วมกับผู้กำหนดนโยบายในระดับรัฐบาลกลางเพื่อช่วยให้แน่ใจว่าโครงการพัฒนาเศรษฐกิจมหภาคมีความตระหนักต่อความต้องการและความกังวลของเกษตรกรรายย่อยและชาวประมงพื้นบ้านรายย่อย

ธรรมาภิบาล

การปรับปรุงกระบวนการเพื่อสร้างประชาธิปไตยและธรรมาภิบาล

เป็นความจริงที่ถูกมองข้ามบ่อยครั้งที่ในประเทศกำลังพัฒนาเช่นประเทศไทยไม่เพียงแต่มีเศรษฐกิจที่กำลังพัฒนา แต่ยังรวมถึงกลไกของประเทศในการมีส่วนร่วมการเป็นตัวแทนและการกำกับดูแลด้วย ปัญหาหลายอย่างที่ชุมชนต้องพึ่งพาทรัพยากรธรรมชาติสามารถหลีกเลี่ยงหรือบรรเทาได้โดยการปรับปรุงกระบวนการและกลไกเพื่อให้เกิดกระบวนการประชาธิปไตยและธรรมาภิบาล

การเสริมสร้างขีดความสามารถในสมรรถนะหลักในทุกระดับ

แม้ว่าจะมีคำจำกัดความที่แตกต่างกันเกี่ยวกับสิ่งที่ก่อให้เกิดธรรมาภิบาล แต่ก็มักจะมีหลักการสำคัญ 8 ประการ ได้แก่

i) หลักนิติธรรม
ii) ความโปร่งใส
iii) การตอบสนอง
iv) มุ่งเน้นฉันทามติ
v) ความเสมอภาคและความเท่าเทียม
vi) ประสิทธิผลและประสิทธิภาพ
vii) ความรับผิดชอบ
viii) การมีส่วนร่วม

เราทำงานร่วมกับผู้มีบทบาทและผู้มีส่วนได้ส่วนเสียที่เกี่ยวข้องเพื่อเสริมสร้างความสามารถทั้ง 8 ประการดังกล่าว ในส่วนที่เกี่ยวข้องกับการจัดการทรัพยากรธรรมชาติ การดำรงชีวิตของชุมชนระดับรากหญ้าและการพัฒนาเศรษฐกิจท้องถิ่นในทุกระดับ.