สิทธิที่อยู่อาศัยชุมชนชายฝั่งตามจารีตประเพณี

การตั้งถิ่นฐาน เป็นการแสดงออกถึงความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์และกับทรัพยากรธรรมชาติในเชิงระบบรนิเวศที่เกื้อกูลกัน และเป็นปัจจัยพื้นฐานของการมีชีวิตอยู่ของมนุษย์ การที่ชุมชนชายฝั่งและชุมชนประมงพื้นบ้านที่ประกอบอาชีพประมงขนาดเล็กที่หากินกับทะเล ป่าชายเลน และชายหาดจึงมีความจำเป็นที่จะต้องตั้งบ้านเรือนใกล้กับชายฝั่ง ริมแม่น้ำ ป่าชายเลนและชายหาด แต่เมื่อ กรมเจ้าท่า ประกาศ พระราชบัญญัติการเดินเรือในน่านน้ำไทย (ฉบับที่ 17) พ.ศ.2560 จึงส่งผลกระทบต่อวิถีชีวิตและความเป็นอยู่ของชุมชนริมน้ำ ริมทะเลและป่าชายเลนทั่วประเทศ เพราะกฏหมายดังกล่าวมาพร้อมกับภาระและค่าใช้จ่ายที่อาจจะส่งผลต่อความเป็นอยู่ของชุมชนในพื้นที่ได้